Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

ΦΑΝΤΑΣΙΑ


Ποίημα

της Φωτεινής Τζιρή


Με φαντασία πηγαίνω παντού
Κι είμαι εκεί, είμαι δίπλα για πάντα
Δεν ξεχνώ, δεν τραβιέμαι, μ’ ακούς
Και μια όμορφη σου γράφω μπαλάντα

Αναζητώντας το φως μες στα μάτια σου
Των χαμένων χρόνων τη γη
Κάπου εκεί στης ψυχής τα λαγκάδια σου
Αντανακλάται η μισή μου ζωή

Και βλέπω γέλια, στιγμές ευτυχίας
Τις φωνές μας γεμάτες ζωή
Και αφήνομαι και είμαι εκεί
Σαν υπέρλαμπρο λουλούδι ευωδίας

Και μου δίνεις και παίρνω τις γνώσεις
Με ένα γέλιο σου μου δίνεις χαρά
Τον ώμο μου ακουμπάς τρυφερά
Παρασέρνοντάς με στων ονείρων τις όψεις

Παρασέρνομαι, φωνάζω και τρέχω
Κάπου εκεί στης ψυχής τα κλαδιά
Στους διαδρόμους γλιστράω  και  πέφτω
Με μια ανάμνηση δικιά σου, γλυκιά
 
Μα σε λίγο τη θέση τη χάνεις
Την κερδίζει  μάλλον η λογική
Μου φωνάζει "Πού πας και γιατί";
Κάτσε πίσω, είσαι ακόμα παιδί

Σταματώ, σκέφτομαι λίγο
Και φωνάζω "Δεν είμαι παιδί"
Είμαι έφηβος και είμαι εκεί
Ποιητής Ανακρέων!

Τα αισθήματα πάλλονται μέσα μου
Η χαρά παλεύει να βγει
Παιανίζουν της ζωής την κραυγή
Τα αθώα μας λόγια κυλώντας στο αίμα μου

Ένα "Αρίστη" θυμάμαι μου είπες
Το μαθήτρια εννοούσες εσύ
Σα να δάκρυσα θυμάμαι εκεί
Της ψυχής μου τη δύναμη κλόνισες

Μες στα μάτια μου ωκεανούς αντικρίζοντας
Φοβισμένος φεύγεις μακριά
Στη σιωπή της στιγμής τη γλυκιά
Αναπολείς αναμνήσεις ψιθυρίζοντας
                                                                                                                                                                  "Έτσι πρέπει" μου είπες και γύρισες
Θα μπορέσεις και μόνη να ζεις
Των ματιών μου τη δύναμη της φυγής
Φοβήθηκες και απορριμμένος μου μίλησες

Η ψυχή μου τότε δεν άντεξε
Και σωριάστηκε μπροστά σου ζωή
Και σε ρώτησα "Πες μου γιατί"
Αναπολώντας στιγμές που με άγγιξες

Δύο δάκρυα πέσαν   στα μάτια σου
Το φως μου χάθηκε κάπου εκεί
Σταμάτησε για λίγο η ζωή
Και ορκίστηκα αιώνια στης καρδίας τα παλάτια σου

Μα ο χρόνος τις πληγές τις γιατρεύει
Κάποιοι είπαν πως η δύναμη ζει
Της ζωής είναι μέσα μας η πηγή
Και τους πάντες αν θέλει στοχεύει

Τότε σηκώθηκα και κοίταξα έξω
Είπα γέλα ψυχή μου μπορείς
Οι αναμνήσεις ανήκουν της ζωής
Και ολάκερη η μορφή σου με παροτρύνει να τρέξω

Μετά χαμογέλασα και αποφάσισα κάτι
Να ακολουθούμε τα όνειρά μας παντού
Γιατί το μέλλον ανήκει στο νου
Και ο νους φτερουγίζει αγάπη

Αν γελάσουμε όλοι εύθυμοι
τον κόσμο πλημμυρίζοντας ζωή
αρκεί να ξυπνήσουμε και να πούμε είμαι εκεί
ευλογημένοι, χαρούμενοι έφηβοι….!!!!

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου