Ο δικός μου ήρωας

της Βούλας Μπρόκου (Α2)

Ο δικός μου ήρωας δεν είναι άλλος παρά ένα σύννεφο. Γνωριστήκαμε  στο αεροπλάνο σε ένα ταξίδι  που έκανα γα Αθήνα. Μπήκε από το παράθυρο και κάθισε στο διπλανό κάθισμα μαζί μου.

          Πιάσαμε κουβέντα, κάναμε παρέα  και η ώρα πέρασε ευχάριστα. Μου μίλησε για τον εαυτό του με ηρεμία, για  τους φίλους του και την οικογένεια του. Με ενθουσίασε γιατί είχε  δυναμισμό  και πολύ αγάπη για τους ανθρώπους. Σίγουρα ήταν μια έντονη προσωπικότητα. Το ζήλεψα λίγο, επειδή κατοικεί στο ουρανό και έχει βρεθεί πολλές φόρες κοντά στο Θεό.

          Η ώρα όμως πέρασε, φτάσαμε αεροδρόμιο και εκεί χωριστήκαμε. Μου υποσχέθηκε όμως ότι θα με βλέπει από ψηλά και όταν μπορεί θα μου πετάει λίγη βροχή για να επικοινωνούμε!

Ήταν Χριστούγεννα!!! Ήμουνα σπίτι της γιαγιάς μου για διακοπές. Καθόμουν δίπλα στο τζάκι σκεφτική. Σκεφτόμουν τι να είχε απογίνει το σύννεφο που είχα συναντήσει στο αεροπλάνο. Όλα έξω ήταν κάτασπρα από το χιόνι και εγώ πήρα την πρωτοβουλία να βγω και να φτιάξω ένα χιονάνθρωπο

- Αχχχ!!! Επιτέλους χιόνι, φώναξα και άρχισα να φτιάχνω τον χιονάνθρωπο. Έξι λεπτά αργότερα, ο χιονάνθρωπος ήταν έτοιμος αλλά άκουσα μια φωνή από τα δεξιά μου  να φωνάζει. Γυρίζω να κοιτάξω ποιος ήταν και τι να δω; Ήταν το σύννεφο που είχα συναντήσει στο αεροπλάνο. Αμέσως έτρεξα και το πήγα κάτω από ένα παλιό σπίτι ώστε να μην μας  έβλεπε κανείς.

- Τι κάνεις;Πως τα περνάς εκεί πάνω; το ρώτησα.

- Μια χαρά είμαι αλλά έχω αρκετά προβλήματα και είπα να κατεβώ να στα πω.

- Τι συμβαίνει καλέ; Τι έγινε;

- Επειδή είμαι το μοναδικό σύννεφο σε σχήμα καρδιάς όλα τα υπόλοιπα σύννεφα με κοροϊδεύουν.

- Μη στενοχωριέσαι! Να ξέρεις ότι εγώ σε θαυμάζω για αυτό που είσαι μην το ξεχνάς!

- Αχχχ!!!Αληθεια μου λες; Με κάνεις πολύ ευτυχισμένο!!!

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή.

Ήταν η μαμά μου που με φώναζε να πάω σπίτι επειδή το φαγητό ήταν έτοιμο.

- Λυπάμαι, αλλά πρέπει να φύγω! Με φωνάζει η μαμά μου. Χάρηκα όμως που τα είπαμε. Θα τα ξαναπούμε σύντομα, έτσι δεν είναι;

- Και εγώ χάρηκα που μιλήσαμε. Θα τα λέμε!!!

Έτσι οι δυο αγαπημένοι φίλοι επέστρεψαν στα σπίτια τους χαρούμενοι και με σιγουριά ότι ο ένας θα ξαναέβλεπε τον άλλο!