της Κωνσταντίνας Παναγάκου
Και φύτευε και πότιζε
και περίμενε.
Μα όταν το πρώτο μπουμπούκι έβγαινε,
μαραινόταν.
Και φύτευε και πότιζε
και περίμενε ξανά.
Μάταια, όμως, γιατί όταν έβγαινε το πρώτο μπουμπούκι,
μαραινόταν ξανά.
Και φύτευε και πότιζε
και περίμενε ξανά.
Χωρίς λόγο, γιατί μόλις το πρώτο μπουμπούκι έβγαινε,
μαραινόταν.
Ώσπου σταμάτησε.
Πήρε ψεύτικα λουλούδια,
άχαρα, βαρετά, μουντά.
Δεν φύτευε πια, δεν πότιζε, δεν περίμενε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου